donderdag, maart 28, 2024
Home Hi-Fi Steven Wilson aan het werk in de AIR studios, Londen

Steven Wilson aan het werk in de AIR studios, Londen

4
Steven Wilson aan het werk in de AIR studios, Londen

Jaap en ik zijn vorig jaar bij een concert van Steven Wilson geweest. Hij speelde zijn toen net uitgebrachte album The Raven. Indrukwekkend concert, met virtuoze muziek en muzikanten.

 

Steven Wilson’s genre heet Progressive Rock maar dat dekt geenszins de lading. Ik vind de muziek een moderne versie van wat Frank Zappa deed. Een geheel eigen stijl met invloeden van pop, blues, jazz en klassieke muziek, en volksmuziek. Intrigerende ritmewisselingen (5/8, 7/8), lange composities, erg veel afwisseling. Kortom, muziek om naar te luisteren. Thuis, heel hard in de auto (headbangen op je stuur, wat kan dat fijn zijn!).

High Res en surround

En dan is het een bijkomstig voordeel dat de albums van Steven Wilson van een zeer goede geluidskwaliteit zijn. Hij is zelf “audiophile”en besteedt veel aandacht aan de eindmix en mastering zodat het eindproduct zo klinkt als hij het wil hebben. Ook op het concert was de geluidskwaliteit bovengemiddeld. Er was zelfs surround sound; soms hoorde je links of rechts achter in de zaal een instrument, een loopje of een ander subtiel geluid.

Dit filmpje geeft een inkijkje in “another day at the office” van Steven Wilson

Air Studio’s

Hij is momenteel zijn nieuwe album aan het opnemen in de AIR Studios in Londen; een voormalige kerk waar je met je band je demo kunt opnemen, of met je symfonie-orkest.

En we krijgen daarmee ook een kijkje in de studiokeuken voor wat betreft de apparatuur die ze daar gebruiken. Of, zoals AIR het zelf noemt, de “toy cupboard”

Dynaudio

Steven WilsonWe zien veel Dynaudio-apparatuur opgesteld staan. Van oorsprong is dit een studiomerk en ze bouwen ook luidsprekers in de muur (u ziet ze boven de mengtafel). Versterkers vooral van Chord. En de beruchte Yamaha NS10M.

Dit zijn actieve luidsprekers die vanaf 1978 tot 2001 in productie waren. In Sound On Sound staat een mooi artikel over de NS10M (Love It Or Hate It), waarvan we een passage graag met u delen:

Thanks to its time-domain accuracy and mid-heavy balance, the NS10 is an extremely revealing speaker that takes no prisoners. In other words, if the recording is poor, the NS10 will tell you in no uncertain terms. You have to work harder to make things sound good on the NS10 not because it sounds bad but because recorded music, even today, is often a poor approximation of the real thing, and the NS10 reveals it. I found a familiar comment on the SOS Forum that reads: “If it sounds good on NS10s then it’ll sound good on anything.” Again, that’s not because the NS10 is inherently poor, but because it is effective at revealing the fundamental compromises inherent in recorded music. If you’ve worked hard on NS10s at a mix and overcome those compromises, or perhaps cleverly disguised them, the mix will translate well to other systems because it is a good mix. Put another way, the NS10 better enables you to get to the nub of a mix by more accurately reproducing its fundamental time-domain information ? and it is this which can make the task of mixing seem more challenging.

 

yamahans1001_lWhy do we still use that old monitor? We use it because it does a job, even if it sometimes doesn’t sound very nice while doing the job, partly because, if it’s installed or driven inappropriately, it will reveal such shortcomings without mercy, and partly because it sometimes reproduces elements of our work that we don’t particularly want to hear. But we also use it because nearfield monitor manufacturers seem to have suffered a 20-year blind spot and failed to identify why the NS10 works and remains so popular. Go figure.

4 REACTIES

  1. Steven WIlson is een muzikale duizendpoot, ben zelf ook naat dat concert geweest, was geweldlg, hij is inderdaad heel strak in het maken van goede opnames, het is ook niet verwondelijk dat iemand als van Allan Parsons mee helpt eraan, kijk daarom ook erg uit naar het nieuwe album, hoop dat het een beetje de stijl van Insurgentes weer aan gaat houden 🙂