Een voorversterker, d/a-converter en processor in één behuizing? Dat klinkt als een zeer interessante deal voor de moderne hifi-liefhebber. Zeker als het ook nog op hoog niveau gebeurt. Classé meent deze mix te kunnen maken, zonder in te boeten op kwaliteit. Wij bekijken en beluisteren de CP-800.
Porcupine Tree staat groots in de luisterruimte. Kamerbreed… levensecht. De gitaarsolo van Steven Wilson staat als een huis en rolt met gulle riffen de kamer in. Body, kracht, dynamiek… zoals ook in destijds in Tilburg. Hij zet de tekst in: loepzuiver tussen de B&W’s 804D die we ook aan het testen zijn. Op de achtergrond horen we de galm van de zaal. Even wanen we ons – met de ogen dicht – weer in de 013 in 2008. Wat een live-ervaring! Zo hoort het… dit is de ultieme hifi-ervaring!
Schoon en ongekleurd
Als een apparaat een live-ervaring kan brengen, zit het naar ons idee wel goed. En als de Classé één ding goed voor elkaar heeft, is het een zeer ongekleurde, schone weergave brengen. De presentatie is groots, luchtig, detailrijk en stressloos. Ook op zeer hoge volumes, zoals wij hebben bereikt bij het liveconcert van Porcupine Tree (absolute aanrader overigens). Tegen de 86 dB is geen enkel probleem en levert geen stress op de oren op.
Het hoog is zeer mild en detailrijk. De CP-800 geeft bijvoorbeeld probleemloos zeer veel inzicht in diverse aanslagen op bekkens, wat een luisterervaring een stuk rijker maakt. Ook zijn diverse harmonischen van instrumenten (met name gitaar en piano) of handgeklap prima te volgen; iets wat altijd een crime is om goed weer te geven.
Het middengebied van de voortrap is prachtig open, wat vocalen een prachtige glans en body geeft. Wij hebben natuurlijk meer gedraaid dan één concert van de eerder genoemde rockband. Opvallend is dat vocalen zeer stabiel staan en zéér ongekleurd over komen. Racoon blijkt mooier opgenomen dan we dachten. De plaat heeft vrij veel dynamiek en verrassingen op de achtergrond. Het is altijd leuk om je eigen cd-collectie te herontdekken. En het is een mooie bonus voor wie deze voortrap van plan is aan te schaffen.
Tenslotte het laag. Dat is zeer strak, maar wel minder vol dan we gewend zijn van Classé. Wij kennen het als een merk dat guller is met laag dan bijvoorbeeld Pass Labs of Spectral. Het is in onze herinnering meer richting Krell, maar dan subtieler. De CP-800 laat zien dat ook Classé neutraliteit nastreeft. Is dat beter? Het ligt eraan wat je zoekt… wij vinden een tikje warmte in het midden / sublaag niet heel vervelend.
Flexibel
Laten we even ingaan op wat de CP-800 te bieden heeft. Dat is nogal wat namelijk. Allereerst zien we een hele rits aan inputs: drie keer coaxiaal, vier keer optisch, één keer aes/ebu. Dan nog een 24bit/96 KHz usb-input voor pc-audio. Op het front zit nog een usb-aansluiting voor Apple iDevices. Die hebben we niet getest, maar schijnt bijzonder goed te zijn. Classé gebruikt converters van Wolfson: de 8741GEDS
Ook heeft Classé aan de analoge inputs gedacht. We zien drie keer stereo cinch en twee keer gebalanceerd. Tevens zijn er vier uitgangen (twee keer line-out en twee keer aux-uit) en een sub-uitgang. De sub-uitgang is in- en uitschakelbaar.
Techniek
Classé is erg trots op de techniek onder de kap. De Classé is anders opgebouwd dan de meeste dacs en heeft ook nog een bijzondere voeding. Het namelijk een switched mode psu. Een schakelende voeding in een 5400-euro Classé? Jazeker… en hij schijnt beter te klinken dan de CP-700-voeding… Wij kunnen het ook bijna niet geloven. Echter: eerlijk is eerlijk: hij klinkt uitstekend. Het kan overigens wel het dunnere laag verklaren.
De digitale inputs van de Classé worden allemaal herklokt. Hoe Classé dit doet, weten we niet precies. Wellicht met één van de programmeerbare chips. We zien namelijk her en der wat microcontrollers (LPC2399) en fpga’s (Xilinx Spartan). Herklokken zorgt – zoals we al bij diverse artikelen hebben uitgelegd – voor meer rust in de weergave. Met name herkenbaar door de verstaanbaarheid van zangers / zangeressen. Als een dac goed zijn werk doet, zijn teksten gewoonweg gemakkelijker te verstaan.
Bij de usb-ingang (op basis van een Cpypress-chip) heeft Classé zich flink uitgeleefd. Ze hebben de inputs (voor en achter) galvanisch gescheiden (met een tweetal ADUM4160) om troep buiten te houden (dat doen gelukkig meer fabrikanten), en passen een techniek toe die Classé Single-Clock-Substrate noemt. Dit filtert de data uit het signaal en zet alles weer opnieuw op een klok, zodat het netjes omgezet kan worden. Classé meent dat de usb-input de beste keuze is als het aankomt op digitale audio.
Classé en XBMC
Natuurlijk hebben we alle inputs even geprobeerd. En eerlijk gezegd zit er naar ons idee niet heel veel verschil tussen. De coaxiale en optische inputs horen wij geen echt verschil tussen. Het is meer de bron die het verschil maakt. Wie een Playstation 3 via optisch koppelt en een high-end cd-speler via coax, zal natuurlijk wel verschil horen.
De usb-input is een iets ander verhaal. Hij is inderdaad heel schoon en de beste die we tot nu hebben gehoord. De Classé CP-800 brengt enorm veel rust en inzicht. Het herklokken en galvanisch scheiden heeft dus zijn vruchten afgeworpen. Echter, horen we bij xbmc wel soms een tik en hebben we zeer vreemde bufferproblemen gehad. Het heeft ongetwijfeld met softwarecompatibiliteit te maken, want bij Foobar (speelt ook via Wasapi) hebben we het niet. Echter, bij de Tentlabs b-DAC hebben we nooit problemen gehad. Maar goed… om problemen te voorkomen, hebben we Foobar maar als externe speler ingesteld bij xbmc; dat klinkt overigens ook wat beter dan de speler van Xbmc.
Eenmaal goed draaiend, zonder bufferproblemen, horen we wel bij het schakelen tussen nummers wel nog steeds een tik. Toch jammer: waarom krijgen veel hifi- / high-end fabrikanten dat toch niet voor elkaar? Bij veel streamers mist bijvoorbeeld nog steeds gapless weergave en ik hoor her en der dat veel high-end streamers problemen hebben met codecs of tikjes. Ook de CP-800. Het is een kort tikje en niet echt een drama, maar het is wel zonde; de usb-ingang wordt als mooiste aangeprezen, maar er zit wel een tik in.
Aanraken
We zouden bijna de bediening vergeten! Op het front van de CP-800 prijkt een fors aanraakscherm (resistief type, wat helaas licht knippert, maar wel goed afleesbaar is) waarop in principe het volume, input en de sampling-rate getoond wordt. Het volume en input is groot getoond en goed te lezen. De minde belangrijke sampling-rate is niet te lezen op meer dan een meter.
Als u het scherm aanraakt, verschijnt de ingangskeuze. En dat zijn er nogal wat: 15 om precies te zijn: 9 op het eerste scherm en als u op het pijltje naar rechts tikt nogeens 6. Deze zijn overigens zelf in te richten, waardoor de belangrijkste altijd op het eerste scherm staan.
Als we op menu drukken (klein knopje links naast het scherm), verschijnt het hoofdmenu voor settings. Zes knoppen: System setup, Configurations, Tone control (jazeker!), Mono, Balance en Status.
Onder System setup kunt u zaken instellen als maximaal volume, startvolume, bronkeuze (met custom namen), afstandsbediening-instellingen, tone-control (wijze van tone-control), remote triggers (automatisch in- en uitschakelen) en configuraties.
Nu hebben we even moeten uitzoeken wat Classé nu met configuraties bedoelt, net als F-key’s. Laten we beginnen met configuraties. Er zijn zes configuraties te programmeren. Daarmee zijn de uitgangen van de CP-800 te kiezen. Dus: de hoofduitgangen, aux-uitgangen en sub-uitgang. Het is mogelijk deze configuraties te koppelen aan bronnen. Bijvoorbeeld: coax-input 1 krijgt configuratie-1 waarbij alleen de hoofduitgangen aan staan. Coax-2 kan configuratie 2 meekrijgen, waarbij ook de sub aan staat. Handig voor thuisbioscopen of multi-room!
Dan de f-key’s; fuction-keys. Op de afstandsbediening zijn 8 f-toetsen aangebracht. Deze zijn zelf in te stellen. Prettig voor wie snel van input-1 naar input-8 wil schakelen, of snel tussen bepaalde configuraties willen wisselen. (Dat kan namelijk direct, ook bij één input).
Conclusie
Het is een lange review geworden. Maar dat komt ook doordat de Classé CP-800 zo ontzettend veel kan. Niet alleen biedt de CP-800 bijzonder veel inputs, waardoor niemand in de problemen komt, het biedt ook nog talloze opties voor input-configuratie, multi-room, klankkleur, et cetera. De kracht van de CP-800 is echter neutraliteit, rust en afwezigheid. Je hoort hem niet… en dat brengt ongekend plezier bij muziek luisteren! Wij gaan weer lekker live-concerten spelen…
De CP800 is een hele mooie voorversterker met een zeer relaxte sound. Ik heb deze voorversterker ongeveer een half jaar in mijn installatie gehad samen met De CA2300.
Op zich vind ik de CP800 qua audiofiele prestaties overgewaardeerd. Op een bepaalde website waar de CP800 op alle fronten met 5 sterren wordt gewaardeerd, wordt de CP800 zelfs boven de Omega geschaard. Voor wat de mogelijkheden betreft is de CP800 wel een echte aanrader.
Als ik de audiofiele kwaliteiten van de CP800 zou waarderen, zou ik het voorversterker in deze prijsklasse een voldoende willen geven, hoewel ik denk dat als dit puur een analoge voorversterker zou zijn hij maximaal 3000 euro zou mogen kosten. Ik vind hem in combinatie met de CA2300 niet transparant genoeg en de snelheid laat te wensen over. Bijvoorbeeld de Marantz SC11S1 die ooit zo’n 3300 euro gekost heeft, zou ik persoonlijk boven de CP800 plaatsen voor wat het analoge deel betreft.
De ingebouwde dac kan zich meten met een losse dac van zo’n 400 tot 800 euro.
Met name de USB input is goed. De maximale samplerate is beperkt op 24 bit 96 Khz, maar dit zou in de toekomst software matig verbeterd kunnen worden.
De ingebouwde hoofdtelefoon versterker mag als losse variant zo’n 200 euro kosten.
De CP700 daarin tegen die ik in een direct vergelijk met de CP800 op de CA2300 heb getest is een stuk transparanter en preciezer. De CP700 is een echte audiofiele voorversterker. Ik zou niet durven zeggen of hij met zijn oorspronkelijke nieuwprijs vandaag de dag nog mee zou kunnen doen met de top, maar tweedehands is het echt een aanrader.
“Een schakelende voeding in een 5400-euro Classé? Jazeker? en hij schijnt beter te klinken dan de CP-700-voeding?”.
Dit stoort mij enigszins. Ten eerste maakt een voeding geen muziek. Je moet de apparaten klankmatig vergelijken en dat heb je niet gedaan. Dan is dit een loze kreet. Ten tweede zijn de 700 en de 800 totaal verschillende apparaten. De 700 is een rustig en zuiver klinkende topklasse analoge voorversterker, vooral geschikt voor liefhebbers van klassieke muziek. De 800 is een zeer veelzijdig apparaat met tal van mogelijkheden op het digitale vlak. Puur klankmatig is hij minder dan de 700. Je kunt nu eenmaal niet een even goede of betere voorversterker bouwen voor een lagere prijs die helemaal volzit met extra (digitale) schakelingen. Helder?!
Beste John,
Volgens mij zeg ik heel duidelijk in de quote: “en hij schijnt beter te klinken dan de CP-700-voeding”. Dat wijst er ook op dat ik het verschil niet A-B heb kunnen horen cq testen. Dat maakt het geen loze kreet, want ik beweer niet dat ik het heb ondervonden. Het zijn woorden van Classé.
Daarbij: nee, een voeding zelf maakt geen muziek, maar dat doet een transistor of een op-amp ook niet. Toch hebben het over goed klinkende op-amps, transistors en ik dus ook over goed klinkende voedingen. Als ik een voeding wissel bij een dac, hoor ik veelal een verschil.
Tenslotte: zeg ik ergens in dit verhaal dat de ‘700’ minder goed klinkt dan de ‘800’? Nee… en dat kan ik ook niet, want ik heb de ‘700’ nooit getest naast de ‘800’. Weleens gehoord (en ja: het is een mooi apparaat), maar niet op dezelfde set vergeleken.
Hallo Jaap,
Misschien heb je het al geprobeerd, maar wat je nog zou kunnen testen is Foobar 2000 met ASIO uitrusten, de buffer flink hoog zetten en dan kijken of de tik tussen de nummers ook nog steeds blijft bestaan.
Dat heb ik niet geprobeerd, maar zou inderdaad het probleem kunnen oplossen. Het lijkt wel alsof de tik mede door de korte buffer komt. Aangezien ik ook bufferproblemen had (niet meer met Foobar).
…als ik je even mag storen in je live-concert Jaap…Interessante review heb je geschreven. Lekker duidelijk. Het feit dat je al lyrisch begint, doet het artikel lekker weglezen natuurlijk. Nu ben ik ook wel nieuwsgierig, hoe klinkt de CP-800 als DAC op je eigen set. Je hebt nu andere speakers en voorversterker gebruikt. Lijken me niet de minste invloed op het totaalgeluid te hebben. Nu zal je deze combo niet alleen voor de DAC aanschaffen dus is het misschien minder relevant, maar als concept heel interessant.
Dag Frank,
Ik zat idd nog even lekker van muziek te genieten… nu Eric Clapton Unplugged ;-). Iets andere stijl dan Porcupine Tree, maar in de avonduren erg lekker.
Ik heb de CP-800 ook op mijn eigen Lentus Audio Duo’s geprobeerd. En het luchtige karakter blijft dan ook stand houden. Het is een opvallende eigenschap van de Classé. De Pass is wat rustiger en iets milder dan de CP-800. Het is een kwestie van smaak. Ik zou dat een lastige keuze vinden, aangezien voor beide iets valt te zeggen. Echter… die keuze is zinloos, want de X2.5 is puur een analoge voortrap. De CP-800 is een dac / voortrap / processor. Ander concept. Ik heb daarom ook niet de Classé aan de Pass gekoppeld, omdat dat in praktijk gewoon niet heel veel zal voor komen en ook niet heel handig gaat werken. Je hebt een pass through-modus (waar ik eerder mijn speakers mee heb opgeblazen, omdat deze bij een ingang nog aan stond; zie Twitter), dus het zou in theorie kunnen. Echter, ik zie het nu niet zo, tenzij je een ht-opstelling zou hebben.
Ik hoop dat ik hiermee je vraag heb beantwoord!
Vr. Groet,
Jaap