Cyrus DAC
Inhoud
Het karakter van de DAC past goed bij het karakter van de versterker, maar is niet het laatste woord in verfijning. De muziek uit de DAC klinkt snel en ritmisch, met een goede punch van de bas. Instrumenten als piano en akoestische gitaar blijven qua klank een beetje oppervlakkig.
De DAC in de Cyrus knapt heel erg op van de PSX-R2. Meer detail, betere microdynamiek zoals de scherpe aanslag van een pianotoets of een tik op een bekken en meer klank in de nagalm.
Voor de review periode is de Volumio Primo met een SPDIF kabel op de ingang van de Classic Amp aangesloten. Diezelfde Volumio Primo analoog uit geeft een veel beter klinkend resultaat. De soundstage wordt iets kleiner dan met de Cyrus DAC, maar je krijgt ervoor terug dat alle instrumenten meer levensecht klinken. De klank van hoog en midden is milder, met rijkere klanken. Je hoort details in de stem van zangers die je niet met de Cyrus DAC hoort.
Uit Steely Dan’s ‘Katy Lied’ album haalt de DAC van de Primo allerlei details in het spel van de verschillende topmuzikanten naar voren die je niet zo prominent hoort en ervaart met de DAC van de Cyrus.
Dit is niet uitsluitend toe te schrijven aan de Primo. Bij gebruik van de PSX-R2 wordt de voorversterker van de Cyrus en het DAC-circuit door de PSX-R2 van stroom voorzien en de power supply in de Cyrus Classic versterker zelf wordt alleen nog gebruikt voor de eindversterking. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat wanneer het DAC-circuit van de versterker niet wordt gebruikt de Cyrus dit circuit uitschakelt. De analoge ingang klinkt dan heel goed, iets wat met de Naim DAC ook opvalt.
De Volumio Primo is met de Cyrus Classic Amp en de Cyrus PSX-R2 een hele fijne combinatie. De Naim DAC laat horen dat de voorversterker van de Cyrus meer dan adequaat is om nog meer detail en diepte in de klank te laten horen, zonder dat het ten koste gaat van het speelse, ritmische karakter van de Cyrus.
De klank van de Primo past wel beter met het karakter van de Cyrus, het is een hele fijne combinatie die je in de muziek trekt.
Jarenlang cyrus apparatuur gehad tot en met de dac xp signature en stereo200 aan toe. Maar voor mij geen cyrus meer.
Het geluid vond ik altijd te scherp, te licht en helemaal niet muziekaal. Mogelijk dat nieuwe classic lijn een andere signatuur heeft maar ik betwijfel het. Als ik de recentie lees merk ik tussen de regels door toch weer mijn eigen ervaringen.
Het stereobeeld en details waren altijd geweldig maar het probleem daarmee is dat na een paar nummers dat vermoeiend wordt en je al gauw stopt met luisteren naar de muziek maar je gaat zitten ergeren.
Ik ben overgestapt naar een cambridge audio evo150. Een aparaat uit heel andere klasse maar ik geniet nu des te meer van mijn muziek. Niks scherpte, natuurgetrouwe stemmen, kan alle soorten muziek spelen zonder me te ergeren.
In mijn geval is less more.
Ps: die afstandsbediening die cyrus al jaren meelevert is een waardeloos ding. Het zou zelflerend moeten zijn, maar dat werkt simpelweg niet. Snap echt niet waarom ze zo’n groot ding meeleveren.
Zo zie je maar weer dat iedereen geluid anders ervaart. Daarom is er, gelukkig, zoveel keuze op de markt.
En voorkeuren ontwikkel je in de loop der tijd.. mooi toch!