Review Denon AH D7200

Set-up en luisteren

Als geluidsbron gebruiken we de afspeelapplicatie VOX voor Mac OSX en we spelen lossless muziekbestanden af vanaf een iMac 27”. Muziek komt vanaf de Mac, of van de NAS (Synology DS 214 Play). Via USB gaat het signaal naar de Mutec MC-3+ USB Master Clock Generator en van daaruit naar de Weiss DAC2 met streamingmodule. Hoofdtelefoonversterker is de Bryston BHA-1. Bekabeling Cardas Golden Hexlink 5C XLR tussen de Weiss DAC en versterker. Netfilter PFM2 van Van Medevoort, stroombekabeling van Supra. Daarnaast spelen we met de Oppo HA-2 DAC/hoofdtelefoonversterker.

Luisteren

We hebben veel verschillende muzieksoorten beluisterd. Van klassiek tot rock, van funk tot jazz. Wat opvalt is dat de Denon vooral met veel controle en gemak de muziek weergeeft. Om met het laag te beginnen; anders dan we zouden verwachten is het laag absoluut niet dominant, maar het is er wel degelijk. En zo moet het ook zijn. Lage en sub-lage frequenties zijn aanwezig ter ondersteuning van de hogere frequenties. Gaat het laag domineren dan doet dit afbreuk aan de ruimtelijkheid van de weergave en wordt de luisteraar al snel moe (listening fatigue). De AH-D7200 gaat hier uitstekend mee om.

Een ware pijnbank-track is Luminol van Steven Wilson’s album The Raven That Refused To Sing. Progressive Rock anno nu waarbij we in bijna 10 minuten van psychedelische ‘walls of sound’ naar stille wateren worden gevoerd. Een audiosysteem moet van goeden huize komen om dit alles correct weer te geven. De muziek slibt al snel dicht. Goed ook om te weten dat Steven Wilson audiofiel is en zelf de mastering doet (hij heeft onlangs het album Chicago II magistraal geremasterd, maar dit terzijde).

Terug naar de AH-D7200; het leek alsof we naar een audiosysteem van pakweg 100.000 euro aan het luisteren waren. We hoorden dynamiek en tegelijkertijd het overzicht, transparantie, detail, ruimte. Zoals we wel meer ervaren hebben bij high end; we vergeten om ‘analytisch’ te luisteren, en zijn alleen nog maar nieuwsgierig, hongerig naar nog meer muziek. Bijzonder is dat toch, de audio-hobby; we spelen muziek die we goed tot zeer goed kennen en toch onthult in dit geval een hoofdtelefoon lagen in muziek die we daarvoor nog niet hebben gehoord.

Over het middenregister, de claim to fame van voorganger D7000, kunnen we kort zijn. We vermoeden dat deze bij de AH-D7200 minstens op hetzelfde niveau is als zijn illustere voorganger. De D7000 hebben we zelf niet beluisterd, maar het middenregister (vocalen, piano) heeft de neiging, vooral bij hoofdtelefoons, om naar voren te komen. Ook dan worden de andere frequenties weggedrukt en is er minder balans in het geluidsbeeld. De Denon gedraagt zich in dit gebied voorbeeldig; ook hier weer; een bijna totale balans en controle.

Tenslotte het hoog. Wat de AH-D7200 lijkt te doen, is op dit punt de concurrentie aan te gaan met magnetostaten. Het ‘gouden randje’, de sprankeling die kenmerkend is voor planar magnetische hoofdtelefoons is ook hoorbaar bij deze Denon hoofdtelefoon. We hebben dit nog niet eerder zo fraai gehoord bij een gesloten, dynamisch exemplaar.

Nu moeten we wel erbij vermelden dat de set waarop we de Denon hebben beluisterd van zeer hoge kwaliteit is. Ook als we de muziek afspeelden bij de Oppo HA-2 DAC/ hoofdtelefoonversterker, liet de AH-D7200 zich van zijn goede en gulle kant zien.

Gerelateerde artikelen

Review TOZO HT2 over-ear BT hoofdtelefoon

TOZO Open Buds in-ears - Ear diversity

Review Cambridge Audio MXN10 streaming bridge