Luisteren met de LHY Switch
Inhoud
Bij het draaien van de Tindersticks is het gelijk duidelijk. De bas is strakker, dieper en klinkt voller, de nagalm (de sustain) van instrumenten is veel langer, wat vooral goed hoorbaar is in de gitaar. De hoge tonen klinken rijk, maar niet opdringerig of fel. Als je geconcentreerd luistert hoor je allerlei dingen die anders niet opvallen. Je hoort dat de achtergrondzangeressen niet tegelijk met Stuart Staples hebben ingezongen en dat hun bijdrage later met het mixen is toegevoegd. De mate van details die je hoort is ontzagwekkend.
Bij Ofeliadorme groeit het stereobeeld met name in diepte. Een klasse beter dan met de iFi of LHY power supply. De warme brom van de synthesizers is nog brommeriger en knuffelt je gehoor. Maar het meest merkbaar is het ontbreken van elke vorm van stress in het geluidsbeeld, het is zo rustig en stabiel dat je de ontspanning in je lichaam voelt. Ofeliadorme klinkt wel heel erg lekker!
Bij Morphine is dat anders. De textuur in de bas is mooi, de drums hebben veel diepte en staan mooi in het beeld. De saxofoon klinkt ook voller. Het is opgeteld een gebalanceerd en natuurlijk geluid. Alleen het swingt niet meer zo hard. De urgentie is uit de muziek. Dit moet vies en vuig klinken en het is nu vol, indrukwekkend, maar ook een beetje beleefd.
Bij Mahler heerst er absolute stilte. Je krijgt de neiging om met ingehouden adem te gaan luisteren, bang iets te verstoren. De stem is vol en rijk, maar de fluitsolo is minder indrukwekkend dan met de LHY power supply. Het stereobeeld is mooi, plaatsing van instrumenten en stem is heel precies, maar ten opzichte van de iFi en de LHY PS is het verschil kleiner dan je verwacht.
Hele kleine details in de opname worden hoorbaar. Bijvoorbeeld hoe de microfoon de stem van de zangeres opvangt en reflecties van de zaal meeneemt op moment dat ze harder zingt.
Ik merk dat het me een beetje koud laat, het klinkt wat afstandelijk. Je gaat analytischer luisteren. Dat is uiteraard een heel erg subjectieve observatie, maar ik probeer te duiden wat de verschillen met je doen.
Een weldadige rust
De LHY switch strijkt alles een beetje glad. Het geluid wordt gepolijst, waardoor opnames waar een ‘randje’ aan zit aangenamer zijn om naar te luisteren.
Je ervaart een enorme rust in het geluid, waardoor elk detail goed hoorbaar wordt in een opname. Vooral in de basgeluiden. Akoestische bassen en celli krijgen meer textuur mee van de gestreken of geplukte snaar, ook in hele zachte passages.
Naast de testlijst viel op dat solo piano heel erg goed klinkt. Gecombineerd met de absolute rust en het stressvrije geluid is dit een weldadige luisterervaring, je wordt ondergedompeld in serene klanken. Dit is het effect van een streamer en DAC die precies doen wat ze moeten doen, zonder dat iets in het elektrische signaal verstoord. Je hoort klanken op een manier waarvan je niet wist dat het met een digitale stream mogelijk is. Juist in een (solo) piano hoor je altijd heel erg goed als iets niet helemaal klopt. De kleinste afwijkingen zijn hoorbaar of zorgen voor een onrustig gevoel.
Maar er is ook een keerzijde aan al het goeds. Het gevoel van ritme en timing is anders. Het lijkt of alles een beetje vertraagd, het voelt allemaal niet zo acuut. Dit is vooral een smaakkwestie uiteraard.
Hoi Martijn,
wederom een leuk,interessant goed geschreven artikel.Zie dat je ook vaker op het Naim forum reageerd/vragen beantwoord,mbt streaming.
Een aantal maanden geleden heb ik tweedehands een Sotm switch kunnen kopen,en heb daar meteen mijn Sbooster aan gehangen.Door al jullie testen en reviews toch maar eens de proef op de som genomen.Ik heb ifi x power van mijn Ziggo modem op de switch gezet.Wow,wat een verschil met de Sbooster.Had ik niet verwacht,eerlijk gezegd.
Zou een LHY lps nog meer verschil maken?
Veel plezier in München.
Hallo Ronald. De SotM switch zal net als alle andere switches een ander resultaat geven met de LHY t.o.v. de iFi. En waarschijnlijk is het verschil vergelijkbaar met wat ik in de review beschrijf.