donderdag, maart 28, 2024
Home Review – Nils Frahm – All Melody

Review – Nils Frahm – All Melody

11
nils-frahm-all-melody-album-cover

Nils Frahm is een veelzijdige componist die gezien zijn 35 jaar een indrukwekkend aantal releases op zijn naam heeft. Veelal van hoog niveau. Al vanaf 2005 brengt de Duitser (voornamelijk) instrumentale albums uit die vaak onder de noemer neo-klassiek worden geschaard, maar regelmatig flirt hij ook met ambient en sfeervolle dance. Inmiddels komen de albums van Frahm al een tijdje uit op het gerenommeerde Erased Tapes, een platenmaatschappij waar het smullen is voor de liefhebber van minimal, ambient, elektronische muziek, (neo)-klassiek en meer moois. Op All Melody – zijn eerste album in drie jaar – komt het allemaal aan bod.

Elke keer weet Nils Frahm met een origineel verhaal een nieuw album op de markt te brengen. Zo debuteerde hij in 2011 op Erased Tapes met het album Felt, waarbij de pianist viltjes op de hamertjes van zijn piano plakte om zijn buren niet te veel overlast te bezorgen. Gevolg was een werkelijk prachtig intiem album vol sfeervolle bijgeluiden wat uw recensent nog steeds beschouwt als het hoogtepunt uit Frahms oeuvre. Een jaar later was daar Screws, wederom een zeer intiem en minimalistisch album wat Frahm inspeelde met vier schroeven in zijn linkerduim, nadat hij van een stapelbed was gevallen en zijn tour moest cancelen. Sympathiek dat hij Screws gratis (zelfs hi-res) op zijn site aanbood. Het is nog steeds beschikbaar.

Fabelachtig

Daarna gaat de frequentie van releases omlaag. Frahms laatste reguliere album (“Solo”) stamt dan ook al weer uit 2015. Genoeg reden dus om uit te kijken naar nieuw werk van deze inspirerende muzikant. Afgelopen twee jaar heeft Frahm zelf een studio gebouwd in Berlijn, waarbij hij ook zelf de stroom aanlegde en een mengpaneel in elkaar zette waarna hij vol aan de slag kon in een voor hem ideale omgeving. We willen hier geen discussie over het nut van goede stroom beginnen, maar dat het album fabelachtig goed klinkt is een feit.

Perfecte flow

All Melody is van alle markten thuis en lijkt een ‘walk down memory lane’ door het  uiteenlopende oeuvre van Nils Frahm. Het is een wonderbaarlijke trip van maar liefst 75 minuten met een welhaast perfecte flow. Sfeer, tempo en zeer diverse instrumenten lopen vloeiend in elkaar over en maken van All Melody veel meer dan een ‘best of’ van waartoe deze componist en producer in staat is. Met The Whole Universe Wants To Be Touched opent het album met gedragen vrouwelijke vocalen, ondersteund door een harmonium (traporgel). Het had niet misstaan op een soundtrack van Max Richter, of op zijn prachtige From Sleep-album. De vocalen ebben weg en het harmonium gaat naadloos over in Sunson, waar de synthesizer het harmonium vergezelt en percussief ondersteunt. Voor je het weet waan je je in een instrumentale passage van Oscar & The Wolf of een van de andere elektronische acts die zo populair zijn op dit moment. My Friend The Forest is dan weer een klein en minimaal gehouden piano compositie waar Nils Frahm er al zo veel van heeft gemaakt, maar die nooit vervelen.

Sfeer en abstractie

Momentum doet qua sfeer en instrumentarium weer denken aan de samenwerking met zijn IJslandse vriend Olafur Arnalds met wie hij ‘Trence Friends’ maakte, een meer dance georiënteerd album. Momentum sterft uit en daar duikt in Fundamenal Values opeens een desolate trompet op; stemmige strijkers begeleiden de kleine pianoklanken. En zo valt er op All Melody enorm veel te ontdekken. Het is knap dat Frahm de aandacht vijf kwartier weet vast te houden met voornamelijk instrumentale muziek, al verstoort het een na laatste nummer Kaleidoscope wel de stemming die op dat moment zo sterk is opgebouwd. Smaken verschillen, anderen zullen dit juist weer een welkome afwisseling vinden.

Voor hapklare brokken ben je bij Nils Frahm niet aan het juiste adres, maar voor een geweldige dosis sfeer en abstractie des te meer. Framh speelt met stilte, ritme en vindingrijke arrangementen en overtuigt ook op productioneel vlak. Met All Melody voegt de componist een nieuw hoogtepunt toe aan zijn toch al imposante catalogus.

11 REACTIES

  1. Heb hem bij Qobuz gekocht voor 11,99€ (jammer genoeg beginnen prijzen voor Sublime gebruikers ook meer en meer de 10€ te overstijgen).

    Heel mooi album, maar de audiofiele bom van het moment is toch wel de nieuwe van Flying Horseman. Geen hi-res-versie beschikbaar (Belgische labels leven nog in pre-internet tijdperk) maar de cd speelt zonder twijfel veel hi-res masterings naar huis.

    Gaat zeker hoog eindigen in eindejaarslijstjes, staat momenteel tot mijn grote verwondering in top 3 van musicmeter.nl rotatielijst met een monsterscore van 4,15/5.

    • Heb het nieuwe album van Flying Horseman gehoord Popdroid! Toffe band, ik volg ze al vele jaren. De nieuwe klinkt ook weer vertrouwd stemmig en donker 🙂 Vorig jaar nog gezien op Bruis in Maastricht maar vond ze daar wat tegenvallen. Eerder wisten ze me live wel te overtuigen.

      Mbt de hi-res van Nils Frahm: is het een (grote) geluidsverbetering tov de cd kwaliteit? Heb geen Qobuz Sublime dus ik betaal helemaal het volle pond 🙁

  2. Op de mijne ook niet hoor Huite 🙂 Maar als een album zo goed klinkt als deze ben ik altijd benieuwd naar de hi-res files. Tidal biedt wel veel MQA van Olafur Arnalds (zul je ook wel mooi vinden als je van Nils Frahm houdt), maar helaas geen Nils Frahm. Dat wordt dan dus toch die 17,- neerleggen vrees ik 🙂

    Dank voor je compliment!