donderdag, maart 28, 2024
Home Review Sony PS HX500 platenspeler

Review Sony PS HX500 platenspeler

5

Voordelen

  • Compleet uitgerust
  • Gemakkelijk in gebruik (plug and play)
  • Goede prijs
  • Kan opnemen in DSD en PCM

Nadelen

  • Digitaal klinkt alsnog beter
  • Warmte / body ontbreekt

Prijs: € 500

Bouwkwaliteit
Mogelijkheden
Klank
Prijs
Sony PS HX500

Inleiding

Het moest er een keer van komen; de eerste review van een platenspeler op Alpha-Audio! Wel doen we dat op de Alpha-manier: we testen de Sony PS HX500: een platenspeler waarmee u vinyl kunt digitaliseren in PCM en DSD.  Dus geen geheel analoog apparaat, maar een met hi-res digitale audio-functionaliteit. We zijn benieuwd!

Op de High End München domineerden platenspelers als nooit tevoren; in de grote expo-hallen zagen we zelfs verticale exemplaren die u aan de muur kunt bevestigen. Spelers van een paar honderd euro tot imposante vergulde constructies met een prijskaartje van meer dan 300.000 euro…  Het is interessant om te onderzoeken of “vinyl” (zo noemen we een langspeelplaat tegenwoordig) nu vooral een gevoelskwestie is, of dat het echt een kwaliteitssprong oplevert ten opzichte van digitale audio.

Unboxing

Al bij het uitpakken van de doos zien we een uitgebreide illustratie die ons tot in detail instrueert hoe we de verschillende onderdelen van de PS HX500 in elkaar moeten zetten. De Sony platenspeler bestaat uit een aantal onderdelen; het onderstel waar de motor, de toonarm en andere elektronica in zit. Dan het draaiplateau, de rubberen mat en het contragewicht van de toonarm.

De handleiding is gericht op de ‘vinylbeten’, de menselijke soort die in het digitale tijdperk is opgegroeid en die nog niet eerder een platenspeler heeft geïnstalleerd. Het vinylgevoel is al meteen aanwezig wanneer we de toonarm moeten instellen. Het contragewicht bevestigen we aan de achterzijde van de toonarm, en we draaien het tot de arm in balans is.. Dan stellen we de draaischijf op het contragewicht met de gewichtsaanduiding op “0”. Omdat de platenspeler al is voorzien van een element (we kunnen niet zien welk type), vertelt Sony ons dat we het gewicht moeten instellen op stand 3, en de antiskating (dwarsdrukcompensatie) ook op 3. Tenslotte kunnen we de stofkap bevestigen.

Belt drive

We zijn blij verrast om te zien dat we te maken hebben met een snaar aangedreven exemplaar. Dat wil zeggen dat de motor niet direct het plateau aandrijft, maar dat dit via een rubberen snaar gebeurt. Dit heeft zo zijn voordelen omdat de resonantie van de motor niet wordt overgedragen op de LP. De ‘audiofiele’ draaitafels zijn bijna zonder uitzondering snaar aangedreven. Een voorbeeld van een direct drive draaitafel is de beroemde Technics SL1200. Het goed aanbrengen van de aandrijfsnaar is meestal een vervelend gepriegel, maar bij de Sony gaat het moeiteloos. Met de draaiknop linksvoor schakelt u de platenspeler in en kunt u kiezen voor 33,3 of 45 toeren per minuut.

5 REACTIES

  1. Direct aansluiten van de platenspeler op de versterker levert een lichte brom op. Dan zou ik willen weten hoe dat komt. Sluit er een andere platenspeler op aan en kijkt of die ook bromt. Mocht het alleen bij de Sony voorkomen, is er dan sprake van een exemplarische fout of een ontwerpfout? Tweaken met een buizen-pre? Opwaarderen met een beter element lijkt logischer, toch? Begin aan het begin. ‘Digitaal klinkt alsnog beter’……wélk digitaal? Vergeleken met wát? Déze platenspeler met dít element? Vreemde test.

  2. Noem me ouderwets, star, behoudend, achterhaald of gewoon oud, maar wat is nu de toegevoegde waarde om LPs in DSD-resolutie op te nemen? Zelfs al zou je een LP willen opnemen dan nog gaat het mij totaal boven mijn pet om dit te willen. “Vroeger” nam ik platen op op cassettes en dat klonk al goed (genoeg). Het idee om sowieso platen vast te leggen in een computer-bestand gaat aan het hele idee van platen afspelen voorbij. Ooit zat ik erover na te denken om mijn platen via mijn computer vast te leggen, maar ik ben daar van teruggekomen, omdat ik het nu eenmaal fijn vind om mijn platen gewoon op te zetten en te luisteren. Ja, na 15-20 minuten opstaan om de plaat om te draaien, en ja je kan niet even skippen als een track niet zo heel goed is, maar dat is analoog (om zo maar eens een synoniem te gebruiken) aan het medium. Zoals Q al schreef in zijn column: “Zodra de naald de plaat raakt en de muziek begint te spelen, dan ben je offline. Laat alles voor wat het is, op dat moment is er alleen de muziek”. Waarheid als een koe …. !!

    • Beste MSH,
      Het interessante aan de mogelijkheid om DSD op te nemen is dat het DSD-formaat het meest de analoge golfvorm benadert (zie onze achtergrondstukken hierover).

      Verder is het zo dat vinylmasters qua geluidskarakteristiek kunnen verschillen van digitale masters. Ik heb een LP van het album Direct van Tower Of Power en een CD van hetzelfde album, De LP klinkt veel beter. Ik heb dan ook een gedigitaliseerde versie van de LP op mijn NAS staan.

      Voor het overige ben ik het geheel met collega Q (en daarmee met u) eens dat het draaien van platen een aangename ervaring is die vooral offline genoten dient te worden!