Groot, statig, strak en een tikje bling: dat is de Triangle Signature Alpha in een paar woorden. Tenmiste als we het over het uiterlijk hebben. Gaan we richting geluid, dan slaan die termen er ook wel op. Groots stereobeeld, strak in het laag en een tikje bling in het midden en hoog.
We krijgen uit Frankrijk twee dozen. Grote dozen. Eerlijk gezegd maken we ons een klein beetje zorgen hoe we deze twee giganten de trap op naar de luisterruimte gaan krijgen. En in een later stadium naar de Show in Rotterdam, want ook daar gaan de Triangles spelen. Gelukkig valt het achteraf allemaal wel mee. Hoewel de Triangles forse luidsprekers zijn, zijn ze nog best te hanteren. Al blijft 40 kilo wel aardig wat om een trap op te tillen.
Slank
Als we de Triangles in de ruimte hebben geplaatst, zijn we verbaasd over hoe goed het nog staat. Natuurlijk zijn de Alpha’s groot, maar ze zijn ook vrij slank, waardoor het geheel niet als een grote toren over komt. We hebben kleinere modellen getest die meer in het zicht staan. Kortom: complimenten voor de designafdeling van Triangle!
Tien lagen lak
De Triangle Signature Alpha is met 1,33 meter hoog, 23 cm breed en 37 cm diep de grootste in de serie van de Signatures. Dit is een serieuze serie, want u bent voor de Alpha’s zo’n 7000 euro kwijt. Dan krijgt u wel wat, want de deze Fransozen kunnen zonder enige moeite het diepste laag kan weergeven. Om even wat specificaties op te noemen: 32 Hz is haalbaar met slechts 3 dB verlies. Dat is natuurlijk te danken aan de drie woofers (glasfiber met een dubbele magneet), maar ook aan de kastinhoud. Zoals de Amerikanen het zeggen: “There is no substitute for cubic inches”. Zeker bij luidsprekers geldt dat. Laat u niets anders wijsmaken: kastinhoud is belangrijk.
Maar gelukkig kan de Alpha meer dan alleen maar diep laag weergeven. Ook het midden en hoog gaat uitstekend. Mede door de (zeer snelle) papieren middentoner en de opvallende tweeter (later meer hierover). We hebben op de Café Engels Show een meting kunnen doen – experimentje met Dirac – en dat laat zien dat de Alpha zeer lineair weergeeft. Zonder moeite tot de hoogste frequenties. De wat vreemd ogende tweeter werkt dus uitstekend.
Even kort terug naar de afwerking. Triangle levert de Alpha in drie afwerkingen: wit, zwart en mahonie hout. Allemaal afgewerkt met tien (!) laklagen om zo een mooie – kwestie van smaak natuurlijk – high-gloss afwerking te krijgen. We hebben echter één puntje van kritiek: het vreemde is dat het in eerste instantie de details van kunststof lijken. Bijvoorbeeld de basreflexpoort, of de terminal achterop. Dat schijn kan bedriegen, blijkt wel: het is aluminium. Wellicht toch even voor een geborstelde afwerking kiezen?
Hoorn
Opvallend aan de Triangle is – behalve de afmetingen – de tweeter. Deze titanium dome heeft een lichte hoornvorm. Nu is dit natuurlijk ook de bedoeling en in feite is de tweeter ook een hoorn. Maar Triangle heeft ervoor gekozen de metal dome niet aan de achterzijde van de compressie-kamer te plaatsen. Triangle heeft deze aan de voorzijde gemonteerd. Dit om afstraling te verbeteren (breder, minder richtingsgevoelig en minder afval) en vervorming te verlagen. Onze metingen tijdens de show laten zien dat dit heel aardig is gelukt.
Nu is redacteur in kwestie geen fan van hoornluidsprekers. Met name vanwege de (zeer) directe presentatie en het daarbij horende ‘in your face’ gevoel. Ook is het storend dat als iemand langsloopt – en dus voor de luidspreker langsloopt – het complete stereobeeld wegvalt. Dat is bij dometweeters gewoon niet het geval. Nu heeft iedere techniek zijn voor- en nadelen, maar als ik moet kiezen zou ik voor een dome-ontwerp gaan. Of liever nog: een bandtweeter.
Triangle heeft het gepresteerd een hoornontwerp te maken waar ik wel tegen kan. De tweeter van Triangle is zonder twijfel directer dan een dome-tweeter, maar het wat vermoeiende ‘in your face’ is niet aanwezig. Het heeft wel iets weg van een bandtweeter. Nu moet u wel van een zeer snelle, open weergave houden, want ‘layed back’ is de Triangle niet. En bij een verkeerde versterker- of broncombinatie gaat het helemaal mis bij de Alpha. Geen ‘lompe’ krachtpatser eraan koppelen dus! En ook geen d/a-converter die over wat scherpte beschikt!
Mismatch
En hier komen we bij een kritisch puntje: de Triangle kan zowel zingen als schreeuwen. We hebben met een paar combinaties gespeeld en het verschil in prestaties is immens groot bij deze luidspreker. In combinatie met onze referentieset gaat vrij aardig. Het neigt naar wat frisheid, maar er is zonder twijfel controle en we horen ongelooflijk veel detail en finesse. Het enige puntje van kritiek is dat we wat fundament missen. Dat is deels de ruimte en deels plaatsing. Kortom: als we iets meer tijd hadden gehad, hadden we het goed gekregen. Is de combinatie: Pass Labs, vM PA333 en NAD M51 ideaal bij de Triangles? Nee… het kan mooier.
Bijvoorbeeld met de set van Dion Audio waarmee we op Café Engels hebben gespeeld. De Dion buizenvoortrap geeft nét dat beetje rust, finesse en warmte mee waardoor de Triangles gaan zingen. Werkelijk een fabelachtige combinatie. Opvallend is de rust, de scherpe plaatsing en de vloeiende weergave. En dat bij alle genres. Daft Punk klinkt uitstekend, maar ook Nils Lofgren of een stuk klassiek.
Karakter
De Triangle Signature Alpha is een luidspreker met een opvallend karakter. We gokken dat wie deze luidspreker in een goede set-up hoort écht verliefd kan worden op de losse, grootste en innemende manier van weergeven. Want daar hebben we het wel over: groots, open, los, luchtig en detailrijk. Neutraal? Ja, in zekere zin wel, maar we horen ook duidelijk een Triangle-tintje. Het klankbeeld neigt naar midden / hoog. Het laag gaat diep, maar Triangle heeft daar niet de nadruk gelegd. En dat vinden we een wijze keuze.
Kocht in april 2014 een paar Triangle Quartet speakers. Wat het geluid betreft ben ik tevreden (heb geen gouden oortjes) maar wat me geweldig stoort is dat de (rubberen) behuizing van de tweeters begint te plakken. Net of er hangt lijm aan de hele oppervlakte van de behuizing/omhulsel.
Heeft iemand hiervoor een oplossing?
Er moet toch even iets van mijn hart.Ik heb een volledig andere ervaring met deze luidspreker. Ik heb deze speakers beluisterd met goede randapparatuur, NAD DAC/VV, goede buizeneindversterker met high-end kabels.
Het eerste dat mij stoorde was de hoogte van de luidspreker; je krijgt geen goede luisterpositie, tenzij je de bank op vier bierkratten zet. Wanneer je opstaat uit de bank, dan kom je in de zone van de middentoner en tweeter en ervaar je een veel ruimtelijker beeld.
Wat dan ook direct opvalt is de tweeter; Deze tweeter ‘tettert’ behoorlijk en harmonieert niet met de rest van de units. Het volume-niveau ligt veel te hoog en hij vertoont harde randjes. Wat natuurlijk haast onvermijdelijk is gezien de constructie van de tweeter : een metal-dome in een hoorn-constructie.
De Bas is ook teveel, is zeker niet strak en gaat niet diep genoeg door.
Al met al heb je het gevoel dat je naar een losse bas, mid en tweeter zit te luisteren. Er is compleet geen balans.
Geen luidspreker voor mij 🙂
Dag Tubeamp,
De Triangles zijn bijzonder gevoelig voor de bron. Klopt. Het kan zeker tetteren, maar ik heb combinaties gehoord die bijzonder muzikaal zijn. Denk aan een Pass Labs, Dion Audio of wellicht NAIM, al heb ik die nog niet gehoord. Maar ieder zijn smaak en mening natuurlijk!
Prachtige speaker. Gehoord op de Café Engels Show. Erg compleet, maar het hoog soms iets té. Wel vrij van scherpte. Op de Dion-set die er stond een mooie match!