Inleiding

Als we even objectief kijken en eerlijk zijn, moeten we concluderen dat de markt van wireless in-ears compleet verzadigd is. Sterker nog: de hoofdtelefoonmarkt is gewoon verzadigd… en als we dan toch breder kijken: de audiomarkt is verzadigd en zelfs te groot. Zo: dat is eruit. De reden dat we dit aanhalen, is dat we het wel een statement vinden van Yamaha om met een serie hoofdtelefoons en in-ears te komen. Wij beluisteren de TW-E7B, waarbij de W natuurlijk voor Wireless staat en de B voor Black. 

We testen niet heel vaak in-ears. De focus van Alpha Audio ligt met name op stereo hifi. Niet zozeer op head-fi. En als we head-fi testen, zijn dat meestal de betere, bedrade over-ear modellen. Als Yamaha echter met een serie komt, dan moeten we daar natuurlijk wel even serieus naar kijken.

Yamaha TW-E7B

We hebben een setje zwarte in-ears van Yamaha gekregen. Yamaha heeft overduidelijk niet gekozen voor de kleinste form factor. In eerste instantie moeten we denken aan de Sony in-ears. Verrassend genoeg zijn ze groter dan de Sony’s die we al behoorlijk fors vinden. We voelen ons even een soort Shrek als we met deze in-ears rondlopen. Maar goed: ze zitten lekker – lekkerder dan de Sony’s – en als we even in de spiegel kijken, valt het wel mee. Zwaar zijn ze ook niet. Door het forsere formaat kan er natuurlijk wel een iets grotere accu in, wat de speeltijd weer ten goede komt. Volgens de specificaties moet de set ongeveer 6 uur continu spelen. Tien minuutjes laden geeft een uur luisteren.

Het meegeleverde opbergdoosje houdt een flinke lading vast die de in-ears ongeveer drie keer volledig kan opladen. Al met al moet een volle set mét lading in het opbergdoosje voor zo’n 24 uur luisteren zorgen. Daar zou zelfs de meest verslaafde muziekliefhebber wel mee uit de voeten moeten kunnen.

Pasvorm

De Yamaha TW-E7B zit lekker. Je kan ze lang gebruiken zonder dat het gaat irriteren, wat natuurlijk ook de bedoeling is bij dit soort producten. Veel gebruikers zullen hier bijvoorbeeld mee gaan sporten, bellen, of onder een vlucht gebruik maken van de noise cancelling. De noise cancelling doet overigens prima zijn werk. Het is niet zo effectief als de Sony, maar de Yamaha doet het ruim goed genoeg en zit bovendien een stuk lekkerder dan de – ongeveer gelijk geprijsde – Sony 1000XM4.

Toch snappen we de hele noise cancelling hype niet. Als een in-ear goed zit, sluit het al zo ontzettend veel buiten: waarom nog een filter daar overheen gooien? Het gaat áltijd ten koste van de klank namelijk. Maar goed: blijkbaar is het iets waar de markt om vraagt, anders zou er niet zoveel geld aan besteed worden.

De Yamaha App

Bij praktisch elke wireless in-ear zit wel een app. Dit om de noise cancelling in te stellen en bijvoorbeeld eq-profielen te beheren. Toch wel handige zaken. Maar helaas pindakaas: de Yamaha app krijgen we niet geïnstalleerd. Tijdens de set-up – die vraagt om toegang tot je media… why? Dat is niet nodig en weigeren geeft een fout… kom op Yamaha! – geeft de app aan dat we moeten verbinden met de in-ears. We zijn overduidelijk verbonden, maar dat vindt de app niet. En daardoor kunnen we niet doorgaan. Jammer. Wellicht dat Yamaha dit nog met een update kan fixen?

Gelukkig kan je alles ook op de oortjes zelf bedienen (hier is de handleiding voor alle mogelijke combinaties). Behalve dan de equalizers, maar die hebben we niet gemist. Het bedienen op de in-ears zelf is niet per-sé handig. De knopjes zijn klein en u drukt snel mis of te lang, waardoor een andere functie wordt geactiveerd.

Codecs

Hier is Yamaha lekker losgegaan. Niet alleen is Bluetooth 5.2 verwerkt in deze in-ears; ook alle profielen en codecs zien we in het rijtje voorbij komen: A2DP, AVRCP, HFP, HSP en dan SBC, AAC en AptX Adaptive. Alleen Ldac van Sony zien we niet. Maar goed, de rest zit er dus allemaal in. Heel prettig.